domingo, 31 de octubre de 2010

SORPRESA, OUTRA EMOCIÓN BÁSICA...

" UNHA CIDADE CHEA DE SORPRESAS "
Soía ir na súa bicicleta cara á escola, na que levaba amarrado ó manillar un cesto cheo de cores.
Martina percorría o mesmo camiño tódolos días pola peculiar cidade textil.
Gustáballe observar o fume que saía das chemineas desas extrañas casas.
Aquel día na casa chapeau todo transcorría con normalidade, da súa cheminea saía fume de sombreiro.

Pedaleando de seguido chegou á casa zapato de agulla, onde a cheminea botaba fume de zapato.

Pero a sorpresa de Martina foi cando chegou á casa pinza da roupa, pois ainda que a súa cheminea botaba fume de pinza, estas eran animadas. Estaban a cobrar vida propia, algo se estaba a cocer naquela casa.
Sorprendentemente á cidade textil estaba a converterse nun lugar enfeitizado.



Medo!

Hoxe é noite de meigas, de vampiros que saen en busca de sangue fresco, de demos, de espíritos, da Santa Compaña… hoxe é a noite do Samaín!!! E xa que andamos ás voltas cás emocións básicas déixovos aquí as miñas impresións sobre o medo.

Existen medos dun segundo, medos temporais e medos que poden chegar a condicionar a nosa vida. Sentimos medo a diferentes cousas e situacións: medo a escuridade, medo ó descoñecido, medo os monstros que se entremeten nos nosos soños converténdoos en pesadelos, medo as bruxas, medo a situacións novas, medo a equivocarnos medo á morte… en resumo poderíamos dicir que temos medo ó medo!
E vos a que temedes?


RPL

viernes, 29 de octubre de 2010

LA EDUCACIÓN

Para dar mi opinión sobre este término decidí realizar un acróstico con sus letras (sin rima), intentando cubrir con cada frase, una aproximación de lo que me gustaría que sea o tenga:





Ejemplar, digna de ser un modelo para todos/as.


Derecho, tanto para niños/as como para adultos/as.


Universal, que sea común y se extienda.


Conocimientos, intelectuales, morales, sociales...


Aptitudes, desarrollando capacidades individuales y colectivas.


Creativa, fomentando la creación, la invención...


Instrumental, que con ella consigamos un fin determinado.


Obligatoria, para que los niños/as tengan/estén en igualdad de condiciones.


Necesaria, para lograr el desarrollo integral de las personas.

jueves, 28 de octubre de 2010

Qué é a educación?



A educación é unha viaxe que iniciamos todos e cada un de nos para ser unha mellor persoa,saber comportarnos na sociedade e saber tratar mellor as persoas que nos rodean.


Esta viaxe empredemola dende que nacemos ata o fin dos nosos días.Xa sendo bebés creamos vínculos sociais coa nosa nai mentres nos amamanta e cas persoas que nos rodean como co pai,avós,e resto da familia;dende ese momento xa nos estamos a impregnar de coñecementos.


A medida que vamos avanzando na viaxe ,vamos adquirindo coñecementos,valores,costumes e formas de actuar que recollemos de calquer estímulo que nos rodea e co que interactúamos,porque a educación non a recibimos tan só dos mestres,libros,nais e pais,se non que nos rodea e nos sabemos como recibila e introducila en nós para desenvolvernos intelectualmente,moralmente e afectivamente como persoas dacordo coa nosa cultura e normas de convivencia da nosa sociedade.

martes, 26 de octubre de 2010

¿Que es para mi la educación?

Para mi al educación es un proceso en el que se transmiten conocimientos, valores, costumbres y formas de actuar, gracias a la educacion sabemos como comportarnos en nuestra sociedad. Puede que no nos eduquen en todos los ámbitos posibles como se comenta en el video de Ken Robinson, pero sin una educación como la que recibimos desde pequeños estaríamos muy mal integrados en esta sociedad.

¡Seguimos con las emociones básicas, os dejamos este poema infantil sobre el miedo !uuuuuuuu...



Qué miedo, qué miedo!
me dan las casas grandes,
las verjas de alambre y
 los enjambres de abejas…
Qué miedo, qué miedo!
Temo a los fantasmas
 y a sus apariciones
en oscuros rincones…
Qué miedo, qué miedo!
Me asustan las tormentas,
los  señores que gritan y el fondo de mi armario…
Qué miedo, qué miedo!
Cada vez que lo siento
respiro hondo, cojo aliento
y sigo mi camino
porque un sabio me dijo,
que el miedo es pasajero,
y  si lo afrontas  con esmero
se irá a paso ligero.
ILUSTRACIÓN: Gustavo Alonso Piñeiro
POEMA: Verónica Durán Gonzalez ( kanija )

lunes, 25 de octubre de 2010

Orella Pendella

Os dejo el enlace de la página web de Orrella Pendella.
Esta página recoge parte de la literatura popular infantil de Galicia.
http://www.orellapendella.org/

viernes, 22 de octubre de 2010

¿ Qué es la Educación ?

Personalmente, la Educación es algo continuo, ya que comienza a impartirse desde que nacemos y nos acompaña durante toda la vida. Se basa en la transmisión de conocimientos, costumbres y valores, y busca un desarrollo integral de la persona desde el punto de vista intelectual (aprendizajes significativos), físico y moral. Todo lo anterior no se consigue sólo con la palabra, sino que está presente en nuestra acciones, relaciones y actitudes dentro de la sociedad. iRii

martes, 19 de octubre de 2010

Alegría

 Alegría son as cores da natureza,o amarelo do sol pola mañá, o arrecendo a herba verde mollada, e a sensación de liberdade que se sente no mar azul.
 Alegría é a emoción sentida cando miras ós ollos das persoas maiores, porque son o reflexo da experiencia e a sabedoría; a sensación de completa felicidade e inocencia que se ve no sorriso dos cativos e a satisfacción de soplar as candeas o día do noso aniversario e mirar que, un ano máis, seguimos aqui!.

Rpl

lunes, 18 de octubre de 2010

Sopa de letras : ¿Qué es la educación?

Instrucciones: Para poder saber que es para mí la educación deberás encontrar las 12 palabras ocultas en esta sopa de letras (Pueden aparecer colocadas de forma horizontal o vertical).
¡Ánimo, es muy fácil!




MaRTa

ALEGRÍAS DO FOGAR


Unha vez ó ano nace a alegría,
é así o nome das flores do meu xardín.
Despois da choiva amosan os seus mellores destelos...
Aparece a alegría combinando a cor.

domingo, 17 de octubre de 2010

¡ ALEGRÍA !

Paula era una chica muy fina y delgada, que cuando salía a la calle
por el viento siempre era arrastrada...

Sus amigos pensaban: " ¡ Vaya condena !, cada vez que sale... ¡ Vuelan ella y su diadema !


Su pelo ensortijado, se movía  hacia todos lados...
 los transeúntes, se reían y gritaban asombrados:
¡ Esa niña es voladiza como el polvo de las tizas!


Todos pensaban que Paula volaba debido a su silueta vaporosa,
frágil como la de una mariposa,
pero el verdadero secreto de su ligereza estaba en su corazón...
 en él no pesaba la tristeza,
ya que cuando el viento soplaba,
sus penas también arrastraba.
ALEGRÍA
Verónica Durán González
( kanija-kanika )

jueves, 14 de octubre de 2010

Achegas á alegría

Collage de Raquel, o que é para ela a Alegría: puxen tres cores (amarelo, azul, verde), os ollos de persoas maiores porque son esperiencia e a dos nenos unha iniciación a nova vida, e a tarta de cumpleaños como unha nova vida.
Marta, un día soleado cun arco iris!!
Gus: ALEGRÍAS: unha vez o ano nace a alegría. E así o nome das flores do meu xardín. Despois da choiva amosan os seus mellores destellos. Aparece a alegría combinando a cor.
Vero:  o algodón de azúcar, olor a vainilla e a sensación de lixeireza, cor amarelo e os cascabeles.
Adela: ir o aeroporto e recibir a algén, dar un abrazo a alguén, ir a un concerto e chegar a casa e ver os meus fillos, e os son das palomitas, pocpoc!!
Rosa: estar debaixo da choiva, recibir un bico inesperado. 
Chus: sair a correr, e alegría e unha capacidade de facerme grande, serenarme...cando o meu fillo me sonrie e me mira me inunda a casa de luz e de alegría.
Susana: bailar, dedicarme a xente que máis quero e que me aporta cousas. O nacemento da miña filla, nun momento dado haber conseguido un traballo.
Giovi: Sentirme querida, lograr ser cariñosa, dormir, non reter os meus sentimentos, sentirme alegre, reírme, o cheiro do mar, unha posta de sol, ser valente, que me regalen flores, cumplirme un antoxo, a música, dormir mentres chove, recibir cartas, sacar fotos, a cociña de leña, que se preocupen por min, sentir que son correspondida, soñar e creer no que soño, miña familia, iria e elas, cantar, que me apoien e me axuden.
Iria: estar cos amigos, os animales cans e gatos, cuidar das persoas maiores.
Andre: os días de verán e os raios de sol pola ventá, e os días de choiva con raios de sol, a cor verde, pasear na primevera que ves todo verde e as flores renacen, pasear o lado do río e escoitar o seu son e os paxaros, e sobretodo os meus irmáns.
Naty: cantar, bailar, ver unha sonrisa, nadar, a miña sobriña,...
San: unha semana de chuvia e que de repente saia o sol, e sacar o can a pasear, meu irmán cando me da un bico e un abrazo.
Lupe: estar alegre e estar feliz e para iso me fai falta saber que as cousas me van ben e todos os sentidos, traballo, familia, amor, amizade, etc. Depende de ti, non do que che rodea. As pequenas cousas son as que dan alegría e felicidade.
Manu: dende pequeno que chege o nadal, me produce alegría.
Eva: correr descalza pola playa e a area mollada, dar paseos pola natureza e polo monte, a auga e meus primos.
Eva F: Ser correspondido no amor, o renconto da nai co seu fillo, dar a luz, conseguir as tuas metas e ver que os demais tamén o consiguen, e a reconciliación con un amigo/a.
Andrea: estar coas persoas queridas, a conversación cunha nai, que meu irmán corra pola casa gritando o meu nome e que che digan que te queren e decilo.
Ana Sousa: ir darlle de comer os gatos no pobo.
Begoña: ser unnha árbore cos pés no chan e coas ramas cara o ceo.

Qué é a educación??


Persoalmente, nun principio, para min a "educación" representa unha etapa de estudios, unha adquisición de coñecementos e valores, un proceso de aprendizaxe, etc.
Pero digamos que a "educación" é un acto de conducir, guiar, potenciar, ..., a un neno, e incluso a un adulto; digamos que é unha actividade que pretende proporcionar dende fóra o necesario, e incluso viceversa, de dentro a fóra; e decir, xuntar as habilidades existentes na persoa, que dunha maneira u outra xa estaban dadas, algo....como decilo "Innato".
Rosa

lunes, 11 de octubre de 2010

¿ Que é a educación ?

Penso que a educación é un conxunto de ensinanzas transmitidas, que teñen como finalidade a búsqueda da calidade de vida das persoas.

Unha pregunta ó aire:
¿ Por que creedes vós que o educador da ilustración está a falar de arácnidos e o alumno anda a pensar na música ?
GUS
(pincha en la imagen para agrandarla )

"¿ QUÉ ES LA EDUCACIÓN ? "
Mi perspectiva de la educación va más allá de la puramente académica. Creo  que ésta  debe entenderse como un conjunto de enseñanzas que  tienen que  enfocarse hacia el desarrollo global del ser humano, teniendo en cuenta  aspectos variados:  intelectuales, físicos, morales, conductuales, sociales, emocionales...
Pienso que es importante tener en cuenta estos aspectos ya que, por medio de la educación, vamos a transmitir una serie de valores, más o menos significativos, que pueden influir e incluso  llegar a determinar el futuro adulto de las personas. Para mí el verbo educar debe ser sinónimo de acompañar, guiar, estimular, potenciar... de propiciar los medios  necesarios o adecuados para que un individuo desarrolle su verdadero potencial creativo y su autonomía, sobre una base moral fundada en el respeto.

VERÓNICA DURÁN GONZÁLEZ